ریزش مو در ابتدا با دیدن موهای اضافی بر روی شانه سر و گاهی پوست شما شروع می شود و ممکن است تا خالی شدن کف سر پیشرفت نماید. طاسی معمولا در اثر ریزش زیاد مو از کف سر ایجاد می گردد، و می تواند به دلایل موروثی، استفاده از داروهای خاص و یا شرایط پزشکی خاص حاصل شود. هر کسی  اعم از زن، مرد و کودک و.... ممکن است ریزش مو را تجربه کند.

برخی از افراد ترجیح می دهند، کم مویی خود را پنهان نکرده و درمانی نیز اتخاذ نمی کنند؛ و برخی دیگر ممکن است کم مویی خود را با آرایش، موی مصنوعی یا کلاه و... بپوشانند، و گروهی دیگر از داروها و یا عمل های جراحی برای درمان ریزش موی خود استفاده می نمایند. اما باید توجه داشته باشید، قبل از هرگونه اقدام برای درمان ریزش مو، با پزشک متخصص در مورد علت ریزش مو و بهترین روش درمان پیشنهادی صحبت نمایید.
 
نشانه ها

اصطلاح پزشکی که معمولا برای ریزش مو استفاده می گردد، آلوپسی((alopecia می باشد. الگوی طاسی کم پشت شدن تدریجی موها در بالای سر رایج ترین نوع آلوپسی است و تقریبا یک سوم از زنان و مردان را تحت تاثیر قرار می دهد. این نوع از آلوپسی پایدار است، اما دیگر انواع آلوپسی مانند ریزش موی منطقه ای ( alopecia areata) موقتی می باشد و شامل ریزش مو از کف سر یا دیگر قسمت های بدن می گردد.

ریزش موی پایدار

•    طاسی به الگوی مردانه ( آلوپسی آندروژنتیک):

 این الگوی طاسی در مردان ممکن است خیلی زود و حتی از سنین نوجوانی آغاز گردد. معمولا مشخصه این نوع ریزش مو، کم شدن موها از خط رویش مو در شقیقه ها و کم مو شدن از قسمت بالای سر می باشد. در نهایت ممکن است به طاسی کامل یا جزئی منجر گردد.

•    طاسی به الگوی زنانه ( آلوپسی آندروژنتیک):

ریزش موی ثابت در زنان معمولا به به نازک شدن موها در قسمت جلو و کنار تاج سر محدود می گردد. موهای قسمت جلوی سر در زنان باقی می ماند و بندرت طاسی کامل را تجربه می کنند.

•    آلوپسی مربوط به زخم:

 این شرایط نادر در زمان آسیب های التهابی و زخم شدن پیاز مو اتفاق می افتد، و سبب ریزش موی دائمی می گردد. گاهی اوقات ریزش موی منطقه ای با خارش و درد همراه است.
 
ریزش موی موقتی

•    ریزش موی منطقه ای(Alopecia areata):

این نوع ریزش مو معمولا بصورت تکه تکه و منطقه کوچکی از سر در حدود یک چهارم را دربر می گیرد. این بیمار ی معمولا شامل ریزش مو در چند منطقه بر کف سر می گردد، اما ممکن است سبب ریزش موی منطقه ای در هر نقطه از بدن که مو دارد مانند ابروها، مژگان، ریش و..... گردد. در موارد نادری نیز ممکن است سبب ریزش مو در سرتا سر بدن گردد. چنانچه ریزش مو تمام کف سر را دربرگیرد آلوپسی کلی (alopecia totalis)  نامیده می شود و چنانچه تمام بدن را دربرگیرد آلوپسی فراگیر ( alopecia universalis)  نامیده می شود. ممکن است قبل از ریزش مو درد و خارش ایجاد شود، اما معمولا این نشانه ها بسیار کم  می باشند.

•    تلوژن افلوویوم ( Telogen effluvium) :

 این نوع از ریزش موی موقتی و شدید معمولا ناگهانی اتفاق می افتد؛ و اغلب بعد از یک بیماری یا استرس بزرگ در زندگی حادث می گردد. در زمان شانه کردن یا شستن موها، ممکن است دسته ای از موها ریزش کنند.

•    ریزش موی کششی ( Traction alopecia) :

 این نوع ریزش مو ناشی از کشش مداوم و فشار طولانی مدت برروی موهاست این نوع ریزش مو معمولا زمانی اتفاق می افتد که شما از کلاه گیس یا بافتهای مو استفاده می نمایید ومعمولا در جاهایی که مو کشیده می شود، ریزش مو بیشتر است.

•    آناژن افلوویوم ( anagen effluvium):

در این نوع ریزش مو، رویش فعالانه موها در مرحله آناژن تحت تاثیر قرار می گیرد؛ دلیل این امرمصرف داروهای شیمیایی بعنوان مثال برای درمان سرطان و ... می باشد. معمولا ریزش مو بلافاصله بعد از شروع درمان آغاز می گردد، و از حالت telogen effluvium شدیدتر می باشد.
 
علت

از دلایل ریزش مو می توان به تغییرات هورمونی، خراش یا صدمه دیدن مو اشاره کرد؛ همچنین برخی از پیازهای مو فاز رشدی کوتاهتری دارند، در نتیجه دسته های مویی نازکتر و کوتاهتری می سازند. موهای شما دائما در چرخه رشد و استراحت قرار دارد که این چرخه ها در افراد مختلف،  متفاوت می باشد. اما بطور کلی فاز رشد موی کف سر که آناژن (anagen) نامیده می شود، معمولا 2-3 سال طول می کشد. در طول این دوره موها کمتر از یک سانتی متر در هر ماه رشد می کنند.  فاز استراحت که تلوژن (telogen) نامیده می شود، معمولا 3-4 ماه طول می کشد. در انتهای فاز استراحت، مو ها ریزش می کنند و و در همین محل موهای جدید شروع به رویش می نمایند.

اغلب افراد در حالت طبیعی روزانه 50-100 موی خود را از دست می دهند؛ اما با داشتن حدود 100000 مو در کف سر، این میزان ریزش مو نباید سبب کم پشت شدن موی سر گردد.

افزایش سن به طور طبیعی سبب کم پشت شدن تدریجی مو می گردد. با وجود این چنانچه سرعت ریزش مو بیشتر از سرعت رویش مجدد آن باشد، یا زمانی که  موهای  جدید نازکتر از موهای از دست رفته باشند و یا موها بصورت پراکنده رویش کنند، ریزش مو می تواند منجر به طاسی گردد.
 
دلایل انواع خاصی از ریزش مو

•      طاسی های الگویی (آلوپسی آندروژنتیک): در طاسی های الگویی مردان و زنان، فاز رشد کوتاهتر می باشد، و موها محکم و ضخیم نیستند. با هر چرخه رشد، ریشه مو ضعیفتر شده و موها سریعتر می ریزند. وراثت در این زمینه نقش مهمی دارد. داشتن سابقه خانوادگی آلوپسی آندروژنتیک، خطر طاسی را در شما افزایش می دهد. وراثت همچنین بر سنی که ریزش مو شروع می شود، سرعت ریزش مو ،  الگو و  وسعت طاسی تاثیرگذار است.

•      آلوپسی مربوط به زخم:  این نوع ریزش موی دائمی، در زمان آسیب های التهابی و یا خراش پیاز مو رخ می دهد. این امر از رویش موی جدید جلوگیری می نماید و در چندین مشکل پوستی متفاوت رخ می دهد؛ اما همچنان علت ایجاد این التهاب و فعال شدن آن ناشناخته است.

•     آلوپسی منطقه ای: این نوع ریزش مو، جزء بیماری های اتوایمون بوده اما علت آن همچنان ناشناخته است. افراد مبتلا به آلوپسی منطقه ای عموما در سلامتی خوبی به سر می برند، تعداد کمی از افراد ممکن است به اختلالات اتوایمون دیگری نیز مانند بیماری تیروئید مبتلا باشند. برخی از دانشمندان بر این باورند که بعضی از افراد بصورت ژنتیکی مستعد ابتلا به این نوع ریزش مو هستند وتوسط برخی از ویروس ها و حتی عوامل محیطی این شرایط را در آنها فعال می گردد. سابقه فامیلی، احتمال این بیماری را در شما بیشتر می کند. در این نوع ریزش مو، معمولا رویش مجدد موها برمی گردد، اما ممکن است شما رویش مجدد مو را برای مدتی از دست بدهید.

•      Telogen effluvium:  این نوع ریزش مو معمولا در اثر تغییراتی در چرخه طبیعی مو حادث می گردد. این ریزش مو زمانی اتفاق می افتد که شوکی (عاطفی یا جسمی) به سیستم شما وارد شود و سبب می گردد ریشه های موی شما زودتر به فاز استراحت وارد گردند. این امر رویش موها از ریشه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. در یک یا دو ماه، پیاز مو مجددا فعال می گردد و موهای جدید شروع به رویش می کنند.  Telogen effluvium در پی استرس های عاطفی مانند مرگ یکی از اعضای خانواده یا استرس های فیزیولوژیکی مانند تب بالا، کاهش افراطی وزن بطور ناگهانی، رژیم های غذایی افراطی، کمبودهای تغذیه ای، عمل جراحی، و یا اختلالات متابولیکی ایجاد می گردد. بعد از بر طرف شدن این شرایط، موها مجددا شروع به رویش می کنند، البته ممکن است چند ماهی طول بکشد.

•     Traction alopecia: استفاده از موهای مصنوعی یا موهای مصنوعی که موهای شما را به شدت می کشند، سبب این نوع ریزش می گردند. چنانچه موی سر شما کشیده می شود، قبل از زخم شدن شدن کف سرتان و قبل از این که به ریشه موهایتان آسیب دائمی وارد گردد، جلوی کشیده شدن موی سرتان را بگیرید؛  معمولا رویش طبیعی موها مجددا برمی گردد.

دیگر دلایل ریزش مو

•     تغذیه نامناسب: دریافت ناکافی پروتئین و آهن در رژیم غذایی  و داشتن تغذیه ای نادرست سبب ریزش مو می گردد. رژیم های غذایی غلط (Fad diets, crash diets) و بیماری های خاصی مانند اختلالات مربوط به خوردن می توانند سبب تغذیه نامناسب در شما گردند.

•     داروها: داروهای خاصی که برای درمان بیماری های مجرای گوارشی، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی و فشار خون تجویز می گردند، ممکن است سبب ریزش مو در برخی از افراد گردند. همچنین قرص های ضد بارداری ممکن است سبب ریزش مو در برخی از افراد شوند.

•     بیماری: بیماری هایی مانند دیابت و لوپوس ممکن است سبب ریزش مو گردند.

•     درمان های پزشکی:  شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز ممکن است سبب ریزش مو گردند. تحت این شرایط فاز آناژن مو متاثر می گردد. بعد از قطع این درمان ها معمولا موهای شما شروع به رویش می کنند.

•     تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی و عدم تعادل در هورمون ها سبب ریزش موی موقتی می گردد. تغییرات هورمونی به دلایلی مانند بارداری، زایمان، قطع قرص های ضدبارداری، شروع یائسگی، و کم کاری یا پرکاری تیروئید ایجاد می شود. در پی تغییرات هورمونی، ریزش مو ممکن است تا 3 ماه به تاخیر بیافتد، همچنین رویش مجدد موهای جدید نیز ممکن است 3 ماه طول بکشد. در طول بارداری، موها بطور طبیعی پرپشت تر و ضخیم تر می باشند. معمولا 3 ماه بعد از زایمان ریزش مو اتفاق می افتد. چنانچه عدم تعادل هورمون ها بدلیل تولید اضافی تستوسترون باشد، سبب نازک شدن موها در قسمت تاج سر می گردد. با اصلاح عدم تعادل هورمون ها، ریزش نیز مو متوقف می شود.

•      شیوه های رفتاری با موها:  مواد شیمیایی که برای رنگ کردن، دکلره کردن، و یا صاف کردن و فر کردن موقتی مو استفاده می گردند، چنانچه بیش از اندازه و یا به شیوه غلطی استفاده شوند، سبب آسیب به مو و شکننده شدن آن می گردند. استفاده بیش اندازه از سشوار نیز چنانچه به ساقه مو آسیب وارد گرداند، می تواند سبب ریزش مو شود.

•     عفونت های مربوط به کف سر: عفونت هایی مانند قارچ ها می توانند به موها و پوست سرتان هجوم ببرند و سبب ریزش مو گردند. زمانی که عفونت ها درمان شوند، معمولا موها مجددا شروع به رویش می کنند. عفونت های قارچی معمولا با مصرف داروهای ضد قارچی، درمان می شوند.

•       Trichotillomania: نوعی بیماری روانی می باشد که در آن افراد تمایل زیادی به کشیدن موهای خود (از کف سر، ابرو و یا دیگر نقاط بدن) دارند. کشیدن مو از کف سر، سبب کم شدن مو در نقاط کمی از سر می گردد، و ممکن است تا مدتی پنهان بماند. علت این بیماری هنوز در دست تحقیق است و علت خاصی برای آن پیدا نشده است.
 

آمادگی برای ویزیت پزشک

شما معمولا در ابتدا به پزشک خانوادگی خود یا یک پزشک عمومی مراجعه می نمایید. با وجود این دربرخی از موارد شما سریعا به پزشک متخصص پوست و مو ارجاع داده می شوید. از آنجایی که زمان ملاقات با پزشک کوتاه می باشد و شما مشکلات زیادی برای بیان کردن دارید، بهتر است از قبل خود را برای این ملاقات آماده کنید.برخی از سوالات پایه ای که می توانید در مورد ریزش مو از پزشکتان بپرسید و آنچه از پزشک انتظار می رود، در اینجا بیان گردیده است.

آنچه شما باید انجام دهید

•    قبل از ملاقات از هرگونه محدودیت مطلع گردید: قبل از ملاقات با پزشک، از تمامی مواردی را که برای پیشرفت درمان شما لازم است، مانند محدودیت رژیم غذایی، مطلع گردید.

•    تمامی علایم و نشانه هایی را که تجربه می کنید، یادداشت نمایید: لیستی شامل هر آنچه که حتی ممکن است غیر مرتبط با این مشکل به نظر برسد برای قرار ملاقات، تهیه نمایید.

•    اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت نمایید: شامل استرس ها و یا تغییراتی که اخیرا در زندگی خود داشته اید.

•    لیستی از داروهایی که دریافت می کنید مانند ویتامین ها و مکمل های دیگر تهیه نمایید.

•    در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید: گاهی به خاطر سپردن تمامی اطلاعات در طول ملاقات دشوار می باشد، کسی که همراه شماست در بخاطر سپاری اطلاعاتی که احتمالا شما در طول ملاقات فراموش می کنید، به شما کمک خواهد کرد.

•    سوالاتی را که می خواهید از پزشک خود بپرسید، یادداشت نمایید:

زمان ملاقات شما با پزشکتان محدود می باشد، بنابراین تهیه لیستی از سولات به شما کمک می کند، حداکثر استفاده را از این زمان داشته باشید. در مورد ریزش مو سوالات مهمی که معمولا باید از پزشک پرسید، شامل موارد ذیل می گردد:

•    چه مواردی سبب این علایم و نشانه گردیده است؟
•    آیا دلایل احتمالی دیگری نیز برای این نشانه ها و علایم وجود دارد؟
•    چه تست ها و آزمایش هایی را باید انجام داد؟
•    شرایط حاضر موقتی است یا مزمن می باشد؟
•    بهترین راه کار از نظر شما چیست؟
•    پیشنهادات اولیه شما چیست؟
•    من مشکلات بالینی دیگری نیز دارم، چگونه می توانم به بهترین نحو این موارد را با هم کنترل نمایم؟
•    آیا محدودیت هایی وجود دارد که لازم باشد، رعایت نمایم؟
•    آیا نیاز به مراجعه به پزشک متخصص می باشد، هزینه درمان و بیمه تحت پوشش متخصصین به چه صورت است؟
•    آیا پیشنهاد کلی برای تجویز دارو دارید؟
•    آیا کتابچه آموزشی دارید که بتوان در منزل مورد استفاده قرار داد، چه وب سایتهایی را توصیه می کنید؟

علاوه بر پرسش لیست سوالاتی که تهیه نمودید، در مورد  مطالبی که در طول ملاقات نیز متوجه نمی شوید، پرسش نمایید.
 
آنچه باید از پزشک انتظار داشت

پزشکتان معمولا سوالات مشخصی از شما خواهد پرسید، قبل از مراجعه به پزشک، خود را برای پاسخگویی به این سوالات آماده نمایید. این سوالات شامل موارد ذیل می گردد:

•    اولین بار چه زمانی متوجه ریزش موی خود شدید؟
•    ریزش موی تان دائمی است یا مقطعی می باشد؟
•    در گذشته نیز مشکل مشابهی داشته اید؟
•    آیا از بستگان نزدیک شما نیز ریزش مو داشته اند؟
•    آیا مواردی هست که سبب بهبود ریزش موی شما شود؟
•    آیا مواردی هست که ریزش موی شما را بیشتر کند؟
 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

چنانچه بطور ناگهانی دچار ریزش مو شده اید، و یا در موقع شانه کردن یا شستن موها، ریزش موی شما بیش از حد معمول است، باید به پزشک مراجعه نمایید.ریزش موی ناگهانی می تواند نشانه ای از بیماری خاصی باشد و نیاز به درمان دارویی داشته باشد.

برای ریزش موی دائمی و طاسی، درمان قطعی شناخته نشده است، با وجود این می توانید در مورد درمان های دارویی برای کاهش سرعت ریزش مو و پنهان کردن ریزش مو با پزشک مشورت نمایید.
 

آزمایش های تشخیصی

سابقه کامل پزشکی، سابقه خانوادگی و ارزیابی وضعیت جسمی در تشخیص کمک کننده می باشد. الگو و سرعت ریزش مو  و  وجود آسیب های مربوط به مو (مانند موهای شکننده) و علایم همراه آنها به تشخیص کمک می کنند.

چنانچه علت ریزش مو بعد از معاینه مشخص نگردید، انجام آزمایش های ذیل ضروری می باشد:

•    آزمون کشیدن مو: چندین دسته مو به آرامی کشیده می شود تا مشخص گردد چه میزانی از موها ریزش دارند. این آزمون به شما کمک می کند تا مرحله ریزش مو را تعیین نمایید و برای تشخیص و جلوگیری از telogen effluvium کمک کننده می باشد.

•    نمونه برداری از پوست: نمونه برداری از پوست سر یا چند موی چیده شده از سر، به تشخیص اینکه آیا ریزش مو بعلت عفونت است، کمک می کند.

•    برداشت بافت (بیوپسی): زمانی که تشخیص مشکل باشد( بخصوص در مورد آلوپسی منطقه ای یا آلوپسی مربوط به زخم) برای اطمینان از این روش استفاده می شود. برای انجام این تست، پزشک از ابزار دایره مانندی برای برداشت بافت از لایه های عمیقتر پوست استفاده می کند.

•    آزمایش های غربال گری برای بیماریهای مرتبط: برای تعیین اینکه ریزش مو مربوط به بیماری خاصی (مانند بیماری تیروئید، دیابت و لوپوس)هست یا نه، پزشک آزمایشاتی را انجام می دهد. گاهی اوقات داروهای خاصی که برای درمان بیماری های مجرای گوارشی، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی و فشار خون تجویز می گردند، ممکن است سبب ریزش مو گردند.
 
درمان دارویی

طاسی (چه بصورت موقتی و چه دائمی) قابل درمان نمی باشد. اما درمان های مربوط به ریزش مو، رویش مو را افزایش می دهند و کم مویی را پنهان می سازند. در برخی از انواع ریزش مو، رویش مجدد مو ممکن است بدون هیچ درمانی بازگردد.

داروها

کارایی داروهای تجویز شده برای درمان ریزش مو، بستگی به علت و وسعت ریزش مو و نیز پاسخ افراد نسبت به تجویز دارو دارد. معمولا درمان در موارد شدید، کارایی کمتری دارد. انواع داروهای مورد تایید از سوی FDAبرای درمان ریزش مو شامل موارد ذیل می باشند:

•    ماینوکسیدیل(Rogaine): داروی بدون نسخه تایید شده برای درمان آلوپسی منطقه ای و ریزش موی آندروژنتیک، ماینوکسیدیل می باشد. این دارو بصورت مایع یا کف مانند می باشد، که باید دو بار در طول روز به کف سر بمالید، این دارو سبب رویش مو شده و جلوی ریزش بیشتر مو را می گیرد. این دارو در برخی افراد سبب کاهش سرعت ریزش مو و در برخی رویش مجدد مورا سبب می گردد  و در برخی هر دو اثر را دارد. 

ماینوکسیدیل بصورت محلول 2% یا 5% موجود می باشد. موهای جدیدی که در اثر مصرف ماینوکسیدیل رویش دارند، نازکتر و کوتاهتر از موهای قبلی می باشند. اما این رویش مو برای افرادی که می خواهند کم مویی خود را پنهان کنند، کمک کننده می باشد. معمولا بعد از قطع این دارو، رویش موهای جدید، متوقف می گردد البته در مورد موهای جدیدی که شروع به رشد کرده اند، این روند ممکن است 12 هفته طول بکشد. چنانچه در طول 6 ماه، حداقل نتیجه را در اثر مصرف این دارو داشته باشید، احتمالا پزشک مصرف آن را متوقف می کند. اثر جانبی این دارو احتمال خارش در کف سر می باشد.

•    فیناستراید (Propecia): این دارو برای درمان طاسی مردانه تجویز می گردد که باید بصورت روزانه و به شکل قرص مصرف شود. در اغلب مردانی که این دارو را مصرف می کنند، سرعت ریزش مو کاهش می یابد و برخی افراد رویش موهای جدید در اثر مصرف این دارو را نیز گزارش می نمایند. معمولا چندماه طول می کشد تا نتایج مثبت مصرف این دارو مشخص گردد. 

فیناستیرید از تبدیل تستوسترون به دی هیدرو تستوسترون ممانعت می نماید. دی هیدرو تستوسترون هورمونی است که سبب انقباض پیاز مو شده و فاکتور مهمی در ریزش موی مردانه می باشد. از اثرات جانبی نادر این بیماری کاهش میل وتوان جنسی می باشد. همانند ماینوکسیدیل، با قطع دارو اثرات مثبت آن نیز متوقف می گردد. 

فیناستراید برای درمان در زنان تایید نشده است. مصرف این دارو خطر قابل ملاحظه ای برای زنان در سنین باروری دارد. چنانچه باردار هستید، حتی نباید این قرص را با دست لمس کنید چون این دارو جذب می گردد و مشکلات جدی را بخصوص برای جنین پسر بدنبال خواهد داشت.

•    کورتیکواستروئیدها: تزریق کورتیزون در کف سر برای درمان آلوپسی منطقه ای استفاده می گردد. در این روش تزریق بصورت ماهیانه انجام می شود. در موارد ریزش موی زیاد در آلوپسی منطقه ای، پزشک معالج قرص کورتیکواستروئید را تجویز می نمایند. معمولا 4 هفته بعد از تزریق، موهای جدید رویت می شوند. کرم ها و پمادها نیز ممکن است تجویز شوند، اما اثر کمتری نسبت به تزریق دارند.

•    Anthralin (Dritho-Scalp): این دارو ترکیبی بوده و بصورت کرم یا پماد در دسترس است. بطور روزانه در کف سر مورد استعمال قرار می گیرد و با شستشو پاک می گردد. معمولا این دارو برای درمان پسوریازیسمورد استفاده قرار می گیرد اما گاهی برای درمان دیگر ناراحتی های پوستی نیز تجویز می گردد. در مورد آلوپسی منطقه ای، این دارو رویش موهای جدید را تحریک می نماید. ممکن است 12 هفته طول بکشد تا موهای جدید ظاهر شوند.

عمل جراحی

هدف از عمل جراحی این است که با استفاده از موهایی که در حال حاضر دارید، کم مویی شما را پوشانده شود.

•     پیوند مو: زمانی که روش های سنتی در درمان ریزش موی آندروژنتیک موثر نباشند، تکنیک های پیوند مو مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش، متخصص پوست یا جراح زیبایی، سوراخ های ظریفی  بر روی پوست ایجاد می کند که هر سوراخ شامل چند تار مو از موهای پشت یا اطراف سر می باشد. این سوراخ ها در قسمت های بدون مو کاشته می شوند. در ریزش موی ارثی، ممکن است به چندین جلسه پیوند مو نیاز باشد.

•     اسکالپ ریداکشن یا کاهش پوست سر: در این روش قسمتی از ناحیه بدون مو برداشته می شود. بعد از برداشت قسمت بدون مو، این فضا توسط بخش های مودار در سر پوشانده می شود. پزشک می تواند پوست منطقه ای که مو دارد را روی منطقه بدون مو بکشد که این اسکالپ ریداکشن، flap نامیده می شود. همچنین می توان از اسکالپ ریداکشن بصورت ترکیبی با پیوند مو استفاده نمود برای اینکه در موارد ریزش موی زیاد، خط مو طبیعی باشد.

روش های جراحی که برای درمان طاسی استفاده می شوند، روش هایی پرهزینه و معمولا دردناک می باشند. خطرات احتمالی این روش ها، عفونت و جراحت می باشد. 8-6 ماه طول می کشد تا کیفیت موهای جدید را بتوان مورد ارزیابی قرار داد.

چنانچه تمایل به استفاده از این روش ها دارید، تنها به کمیته تایید شده متخصص پوست، جراح پلاستیک و جراح زیبایی مراجه نمایید و قبل از انتخاب پزشک مکان و وضعیت کمیته پزشکی را بررسی کنید تا از شکایت بیماران مطلع گردید .با پزشک خود مشورت نمایید تا از علت ریزش موی خود مطمئن شوید و قبل از اینکه برنامه ای برای جراحی بگذارید، تمامی روش های درمانی غیرجراحی را بررسی نمایید.

کلاه گیس یا موی مصنوعی:

چنانچه تمایل به روش دیگری برای درمان طاسی دارید و یا به درمان ها پاسخ مطلوب نداده اید، می توانید از کلاه گیس استفاده نمایید. کلاه گیس می تواند بطور موقت یا دائمی کم مویی شما را بپوشاند. امروزه کلاه گیس های با کیفیت و کاملا طبیعی در دسترس هستند.

 مدیریت و حمایت کردن:

ممکن است از واکنش های اطرافیان بعد از تلاش های زیادی که برای درمان بکار بردید و نتیجه کمی که حاصل شده، آشفته و دلسرد شوید. چنانچه به سختی با کم مویی خود کنار می آیید، برخی از پیشنهادات ذیل مفید می باشد:

•    در مورد علت ریزش مو و روش های درمانی مربوط به آن اطلاعات لازم را بدست آورید: از تمامی پیشنهادات درمانی که مورد تایید نیستند، یا ممکن است خطراتی درپی داشته باشند و یا اثرات جانبی ناخوشایندی دارند، مطلع گردید.

•    به نزدیکان خود تعلیم دهید: چنانچه خانواده و دوستانتان از علت ریزش موی شما و ناراحتی هایتان در مورد ظاهرتان مطلع گردند، می توانند با شما همدردی کنند. حتی ممکن است متوجه شوید آنها نسبت به شما کمتر از وضعیتان ناراحت هستند.

•    در گروه های حمایتی شرکت کنید: گروههای حمایتی می توانند اطلاعات و آرامش خوبی در اختیارتان قرار دهند. با افرادی که مشکلات و شرایط پزشکی مشابه شما دارند، صحبت کنید و یاد بگیرید چگونه از عهده این مشکل برآمدند.
 
پیشگیری

نکات ذیل به شما کمک می کند تا موهای خود را سلامت نگه دارید و ریزش موی تان به حداقل برسد:

•    رژیم متعادلی از انواع مواد مغذی دریافت کنید.

•    با ملایمت با موهایتان رفتار کنید. هروقت که ممکن بود، اجازه دهید موهایتان بطور طبیعی خشک شوند.

•    از محکم بستن موهای خود به شکل دم اسبی و... اجتناب نمایید.

•    از پیچیدن، پوش دادن و کشیدن موها اجتناب نمایید.

•    از متخصص مراقبت از مو درمورد کلاه گیس و روش های درست کردن مو کمک بخواهید تا بتوانید کم مویی خود را بپوشانید.

•    استفاده از داروی بدون نسخه ماینوکسیدیل در درصدی از افراد سبب رویش مو و جلوگیری از ریزش می گردد. دیگر محصولا ت بدون نسخه رویش مو، منافع مورد تاییدی ندارند.